Damwanden van staal

Nu gebleken is dat er geen "niet gesprongen explosieven" liggen die gevaar voor de aannemer opleveren, is
het slaan van de stalen damwanden weer opgepakt. Waar straks het Huis van de Watersport verschijnt, was de damwand al geslagen. Deze wordt straks afgewerkt met een deksloof. Daarbij wordt op de plek waar de roeiers straks van de kant op het vlot lopen de damwand 40 cm lager dan op de overige plekken.

Dat de damwand staal wordt is een keuze die is ingegeven door de doelstelling van de provincie Utrecht dat het dijkverbeterplan "sober en doelmatig" moet worden uitgevoerd. We hebben lang gehoopt dat de provincie de aanbevelingen zou opvolgen uit de indertijd uitgevoerde "Nee-tenzij-toets". In dit rapport, dat werd opgesteld door Bureau Viridis in opdracht van de gemeente Amersfoort, is gekeken welke gevolgen de nieuwbouw van het Huis van de Watersport heeft voor de ecologische verbindingszone. Daarin werd door de onderzoekers onder meer gesteld:

De oeverzone zal meer ecologisch moeten worden ingericht, bijvoorbeeld door het creëren van kleine inhammen en het aanbrengen van een natuurvriendelijke vooroever. Ook zal het beheer gericht moeten zijn op het creëren van een meer gevarieerde oeverbegroeiing. Deze inrichting zal tot dicht bij het HvdW moeten worden voortgezet. Tussen de drijvende steiger van het HvdW en de vaste steiger wordt een groenrand aangelegd als voortzetting van de oeverbegroeiing. Waar dat mogelijk is kunnen Floatlands aangebracht worden.

Dat zouden we mooi gevonden hebben!
Maar helaas ging "sober en doelmatig" hier boven de ecologische belangen.

Ook de roeiers van BWV De Eem uit Baarn hebben ondervonden wat de kracht is van soberheid en doelmatigheid in het binnenlands bestuur. De roeiers spanden een procedure aan bij de Raad van State tegen het gebruik van stalen damwanden bij de dijkverbetering. Als argument werd de veiligheid van roeiers genoemd en ter onderbouwing werd aangevoerd dat op het Amsterdam-Rijnkanaal, waar ook stalen damwanden zijn gebruikt, alleen onder begeleiding van de reddingsbrigade mag worden geroeid. De Raad van State vond dat een overtrokken vergelijking. (De rechters hebben kennelijk nog nooit de agressieve golfslag van de White Dolphin en co hoeven ondervinden.) Belangrijkste argument was echter dat:

het algemeen bestuur bij de vaststelling van het projectplan in redelijkheid een zwaarder gewicht heeft kunnen toekennen aan het belang van een sober en doelmatig ontwerp dan aan het belang van BWV De Eem bij een veilige situatie voor ongemotoriseerde watersporters.

Roeivereniging Hemus en de Stichting Huis van de Watersport hebben besloten het initiatief van BWV De Eem, om te procederen tegen het dijkverbeterplan, niet te steunen. Het tijdig realiseren van de dijkverlegging is van een groter belang dan het gevecht tegen de bierkaai.

Het startschot van de minister

Met de voordracht van het gedicht "Waterschap is Meesterschap" gaf de Utrechtse stadsdichter Ingmar Heytze een kadootje aan de bewoners van Eemdijk voor alle nadelige gevolgen die zij ondervinden van de dijkverbetering. Of het hielp om de gemoederen een beetje te bedaren weet ik niet. Wel dat deze gemoederen in de voorliggende jaren behoorlijk waren opgelopen. Afijn, sla de lokale nieuws-websites er maar op na: 80 inwoners van Eemdijk wonen letterlijk op of tegen de dijk. Die dijk voldoet niet aan de eisen die daaraan worden gesteld en moet dus worden verbeterd.

Voor sommigen betekent dat veel graafwerkzaamheden aan de dijk die zij als tuin gebruiken. Voor anderen het verdwijnen van het uitzicht op de Eem. Weer anderen zullen grond moeten afstaan aan het Waterschap en vechten nog om een goede compensatieregeling. Dat er sinds 1916 geen overstromingen zijn geweest in het gebied helpt niet om nut en noodzaak van de dijkverbetering in te zien en smeltende gletsjers zie je niet vanaf de dijk. Kortom, de Eemdijkers voelen zich als een klein dorpje in Gallië dat dapper stand houdt.

Zij  grepen de kans dan ook met beide handen aan om hun gal te spuwen bij Minister Schultz-Van Haegen die juist het geplaagde dijkdorp had verkozen om de officiële starthandeling van de dijkverbetering te verrichten. Daar kon de minister dan meteen vernemen dat er ook partijen zijn die blij zijn met het dijkverbeterplan. Wij bijvoorbeeld. Want juist dankzij dat plan kon de mogelijkheid worden gecreëerd om de dijk niet alleen te verbeteren, maar ook te verplaatsen.

Dit "meeliften", waarbij werk met werk wordt gemaakt, geeft ons de unieke mogelijkheid het Huis van de Watersport direct aan het water te bouwen. Hierdoor hoeven roeiers niet langer met hun boten de dijk op en af te sjouwen. 64 centimeter, dat is het hoogteverschil dat straks nog moet worden overbrugd tussen de botenloods en het water. Dat is wel even fors minder dan de 2 meter 38 die de roeiers van Hemus nu nog moeten overbruggen. Voor de minister en het Waterschap prettig dat er ook blije mensen waren bij de starthandeling.
De banden tussen het Waterschap en Hemus werden nog extra aangehaald met een roeiclinic na afloop van de festiviteiten in Eembrugge, met dank aan de vijf coaches die zich hiervoor beschikbaar hadden gesteld.

STRAKS: 4. Droogtrainen niet meer eenzaam

deel 4 van een serie over de details van het nieuwe gebouw voor Hemus.

Nog niet heel veel Hemus-leden gebruiken de mogelijkheid om droog te trainen. Dat zou wel eens kunnen gaan veranderen. 

Wat trainen anders gaat maken: iedereen kan jou zien! De fitnessruimte gaat namelijk grenzen aan de kantine, en in deze wand gaan we een prijzenkast inbouwen met aan beide zijden glas. Met een beetje moeite zie je vanaf je ergometer dus ook -tussen de bekers door- wie er aan de bar hangt.  

De fitnessruimte in het Huis van de Watersport wordt 10 x 5 meter groot en heeft -naast de prijzenkast- één lange wand (westkant) die uit glas bestaat. Dus ook vanaf het terras ben je zichtbaar. Daar zitten ook openslaande deuren in zodat je altijd verzekerd bent van frisse lucht. Via die deuren kom je op het grote dakterras. Als het weer het toelaat rijd je dus eenvoudig je ergometer naar buiten en ga je lekker in de buitenlucht trainen. Is het te nat of te koud, dan train je binnen maar dus wel met uitzicht naar buiten.

Verder praktisch: er komt een gladde gietvloer die nooit koud aanvoelt, en (extra) luchtverversing en verwarming via het plafond, dus er komen geen losse radiatoren oid in de ruimte. Er wordt ook een nis in de muur gemaakt om bergruimte te hebben. Hoewel de fitnessruimte officieel een verwarmde ruimte is kun je de temperatuur onafhankelijk van de rest van het gebouw instellen. Of uitzetten. Wat ook afzonderlijk te regelen is is de muziek. De rest van de vereniging hoeft dus niet naar jouw trainingsmuziek te luisteren. En de kraan van de bar is dichtbij om je bidon te vullen.

Bericht uit de keet

Door Piet Kunst

Zoals we kunnen zien zijn alle woonboten verplaatst. Het lijkt zo eenvoudig, maar je moet je toch voorstellen dat je even snel verhuist, niet voor iedereen makkelijk. 

Ons terrein is inmiddels voorzien van nieuwe damwanden. De hoogte moet nog worden afgewerkt. De werkzaamheden aan de damwand zijn de laatste weken verplaatst naar een ander locatie omdat ter plaatse van ons nieuwe terrein onvoldoende aangetoond was dat er geen zg NGE’s zijn. Dat zijn Niet Gesprongen Explosieven. Inmiddels is dat wel aangetoond en kan de aannemer doorgaan met het aanbrengen van de damwand beschoeiing.

Deze week is gestart met de verlegging van de hoogspanningsleiding. Dat gebeurt nabij de nieuwe toegangsweg tot ons terrein, aan de zijkant langs het ziekenhuis (zie foto boven). De kabels komen van boven aan en moeten naar links worden verplaatst. (die gaten onder de boom zijn er in geboord.). Rechts onder op de foto buigen de buizen richting de Eem.

Eerst de mantelbuizen aanbrengen. Daar in worden 6 dikke kabels gelegd. In de loop van volgende week worden de bestaande kabels doorgeknipt en de nieuwe kabels er tussen gelast. 

En daarna kan de aanleg van de nieuwe dijk beginnen. Zoals jullie ook vanaf het water zien is de oude dijk inmiddels grotendeels opgeruimd.

Omgevingsvergunning aangevraagd

Voordat uiteindelijk gebouwd mag worden, moeten de nodige autoriteiten goedkeuring geven aan het plan. Een heel bureaucratisch circus buigt zich over de effecten van het gebouw op het landschap, brandveiligheid van het pand, hoe de aan te brengen straatverharding en daken van invloed zijn op de grondwaterstand en waterkering en meer van dat soort vragen. Ook het aanbrengen van de naam Hemus op de gevel in rode stalen letters zal worden beoordeeld door één of meer wijze personen.

Een bijzonderheid is dat het Huis van de Watersport wordt gebouwd naast de nu nog aan te leggen Grebbeliniedijk, die toch al een status van cultureel erfgoed heeft. Een speciale erfgoedcommissie kijkt mee naar het plan. Voordat de aanvraag formeel werd ingediend, was het wel handig om deze commissie te spreken. De belangrijkste terugkoppeling uit dit overleg: vervang de 180 cm stalen hekken door 120 cm hoge meidoornstruiken rondom een weiland-afrastering, en het plan past pico bello in de sfeer van de Grebbelinie.

En toen kon de aanvraag worden ingediend. Gemak dient de mens, dus tegenwoordig is daarvoor het zogenaamde omgevingsloket online opgezet, waar men alles digitaal kan invoeren. Dit bespaart veel papier, en er worden al genoeg bomen gekapt voor de dijkverbetering. Om in te loggen bij het digitale loket is een eHerkenning nodig. Een soort DigiD voor bedrijven en instellingen. Die was tijdig aangevraagd. Zo tijdig dat onze code inmiddels achterhaald was toen de aanvraag eindelijk kon worden ingediend. Een nieuwe code aanvragen duurde een week. En de tijd dringt, want de opdracht aan de aannemer moet medio juni worden verstrekt om op 25 augustus met de bouw te kunnen starten. Een omgevingsvergunning moet binnen acht weken worden verstrekt.

Toen de code na enig aandringen toch versneld werd afgegeven, liep de digitale indiening vast op het invulveld waar het adres van de bouw moest worden ingediend. Het huisnummer aan de Bernard de Roijstraat werd niet herkend. Een huisnummer wordt pas verstrekt als er een bouwvergunning is!

Met stoom en kokend water en de inbreng van diverse ambtenaren bij de gemeente en het waterschap, lukte het uiteindelijk om de aanvraag ongeschonden langs de beveiligingen op de digitale snelweg te loodsen. Gelukkig blijkt dat het Huis van de Watersport voldoet aan de eisen voor een Groene Procedure, waarbij al na drie weken een beschikking kan worden afgegeven. En zo heeft de bureaucratie gelukkig zelf ook een oplossing geboden voor de hindernissen die zij opwerpt.