Koud had de aannemer zijn koffers gepakt, de pontons netjes afgemeerd en zijn vakantie aangevangen, of een wolkbreuk van epische proporties testte de waterkerende werking van de nieuwe Grebbeliniedijk. Alle reden om een bezorgde blik op het terrein te gaan werpen.
Op de plek waar straks de woonboten komen te liggen was de damwand tijdens het werk verzakt geraakt. De gevolgen waren direct merkbaar. De Eem zocht ter plekke een nieuwe bedding; een poging om zich te verenigen met de oude rivierloop die Meander heeft aangelegd in de achtertuin?
Bij het terrein voor het Huis van de Watersport was het Eemwater wel nog netjes achter de damwanden gebleven. Slechts hemelwater vormde enorme plassen op de kleilaag. Het was goed zichtbaar dat het terrein nog niet in profiel ligt. Tussen de Eem en de dijk is nu nog een holte aanwezig, waarin het water zich ophoopt.
Straks moet het regenwater vanaf de dijk via ons terrein worden afgevoerd naar de Eem. Hiervoor is een mooi terreinprofiel uitgedacht, waarbij roostergoten het water tussen de dijk en het Huis van de Watersport verzamelen en afvoeren naar de Eem. Zogenaamde molgoten voeren het overige water van het terrein af. Het groene dak op de loods zorgt er verder voor dat een deel van het hemelwater wordt opgenomen door de mos sedum dakbedekking en wordt verdampt. Niet al het water hoeft dus naar de Eem te vloeien.
Op 28 juli 2014 leidde de wolkbreuk nog niet tot problemen met de waterkering. Met name de gunstige wind hielp de afvoer van het water uit het achterland naar het Eemmeer. Bij andere windrichtingen kan er ook nog stuwing ontstaan, waardoor de Eem het water niet kwijt kan. Het water kan dan alsnog over de damwanden het terrein van het Huis van de Watersport opstromen en in de botenloods binnendringen. Daar is bij de bouw rekening mee gehouden. Er zal wel na afloop een dweil door de loods gehaald moeten worden, want wat een kroos in de Eem de laatste tijd!